Jesteś tutaj: W wolnej chwili Dzień Świętości Życia

Dzień Świętości Życia

Tradycyjnie już 25 marca przeżywamy Dzień Świętości Życia. W tym dniu w sposób szczególny spoglądamy na swoje życie, które jest wielkim darem Stwórcy. To również dobra okazja, by zatroszczyć się o życie dzieci poczętych, nienarodzonych, którym grozi niebezpieczeństwo. W intencji dziecka zagrożonego aborcją możemy podjąć Duchową Adopcję. Ruch Duchowej Adopcji w Kościele katolickim powstał po objawieniach Matki Bożej w Fatimie, stając się odpowiedzią na wezwanie Maryi do modlitwy różańcowej, pokuty i zadośćuczynienia za grzechy, które najbardziej ranią jej Niepokalane Serce. W roku 1987 został zainicjowany w Polsce.


Wystarczy tajemnica różańca


Duchowa adopcja jest modlitwą w intencji dziecka zagrożonego aborcją. Trwa tak długo, jak ciąża – 9 miesięcy. Duchowa adopcja polega na codziennym odmawianiu jednej tajemnicy różańca świętego oraz specjalnej modlitwy w intencji nienarodzonego dziecka i jego rodziców. Do codziennej modlitwy można dołączyć dowolne postanowienie, np. częstą spowiedź i komunię świętą, czytanie Pisma Świętego, post, walkę z nałogiem, pomoc potrzebującym. Osoba, która podejmuje taką adopcję nie wie, kim jest dziecko, jego imię zna tylko Bóg. Wszyscy, którzy pragną złożyć przyrzeczenia duchowej adopcji, mogą zrobić to w kościele podczas specjalnej Mszy św., ale również prywatnie. Duchową Adopcję może podjąć każdy, również osoby żyjące w związkach niesakramentalnych czy rozwiedzeni. Dzieci składają przyrzeczenia za zgodą i pod opieką rodziców. Duchową Adopcję można podejmować wielokrotnie, pod warunkiem wypełniania poprzednich zobowiązań. Podczas jednego przyrzeczenia można adoptować jedno dziecko.


Różnorodne inicjatywy


Dzień Świętości Życia jest obchodzony w Kościele w uroczystość Zwiastowania Pańskiego. Jego ustanowienie w 1998 roku przez Episkopat Polski było odpowiedzią na wezwanie Ojca Świętego Jana Pawła II, zawarte w encyklice „Evangelium vitae”. Tradycyjnie, w wielu miastach całego kraju odbywają się Marsze dla Życia. Każdy z własnym hasłem i intencją: obrony życia poczętego, rodziny, z prośbą o cud poczęcia dla małżonków borykających się z niepłodnością. Marsze są często połączone z nabożeństwami, adoracją Najświętszego Sakramentu, a także festynami dla całych rodzin. W Zielonej Górze Festiwal Życia odbywa się od kilku lat. W czasie jego trwania jest możliwość oddania krwi w specjalnym ambulansie oraz złożenia oświadczenia woli na pobranie organów do przeszczepów. Znana jest także inicjatywa zbiórki jednorazowych i wielorazowych pieluszek, które później zostają przekazane do domów samotnej matki. Dla ochrony najbardziej bezbronnych powstały także „Okna Życia”. To miejsce, w którym matka może pozostawić anonimowo swoje nowo narodzone dziecko bez narażania jego życia i zdrowia. Dziś w całym kraju jest kilkadziesiąt takich miejsc, a ich otwarcie ma najczęściej miejsce właśnie 25 marca.


Czekając na dziecko


W dniach poświęconych życiu nie wolno zapomnieć o małżeństwach borykających się problemem niepłodności. Do modlitwy w ich intencji zachęcają m.in. księża marianie z sanktuarium w Licheniu. Od grudnia 2010 roku działa tam poradnia naprotechnologii. Jej zadaniem jest niesienie pomocy parom małżeńskim, które bezskutecznie starają się o poczęcie dziecka. Poradnia znajduje się w budynku Licheńskiego Centrum Pomocy Rodzinie i Osobom Uzależnionym (LCPRiOU), tuż przy golgocie.


Jan Paweł II w obronie życia


„I życzę, i modlę się o to stale, ażeby rodzina polska dawała życie, żeby była wierna świętemu prawu życia. Jeśli się naruszy prawo człowieka do życia w tym momencie, w którym poczyna się on jako człowiek pod sercem matki, godzi się pośrednio w cały ład moralny, który służy zabezpieczeniu nienaruszalnych dóbr człowieka. Życie jest pierwszym wśród tych dóbr. Kościół broni prawa do życia nie tylko z uwagi na majestat Stwórcy, który jest tego życia pierwszym Dawcą, ale równocześnie ze względu na podstawowe dobro człowieka”.
(Nowy Targ, 8 czerwca 1979 r.)
„Józef z Nazaretu, który uchronił Jezusa od okrucieństwa Heroda, staje w tej chwili przed nami jako wielki rzecznik sprawy obrony życia ludzkiego od pierwszej chwili poczęcia aż do naturalnej śmierci. Pragniemy więc w tym miejscu polecić Bożej Opatrzności i świętemu Józefowi życie ludzkie, zwłaszcza życie nie narodzonych – i w naszej Ojczyźnie, i na całym świecie. Życie posiada nienaruszalną wartość i niepowtarzalną godność, dlatego zwłaszcza, że – jak czytamy dzisiaj w liturgii – każdy człowiek jest powołany do uczestniczenia w życiu Bożym. (...) Kościół, broniąc prawa do życia, odwołuje się do szerszej, uniwersalnej płaszczyzny, która obowiązuje wszystkich ludzi. Prawo do życia nie jest tylko kwestią światopoglądu, nie jest tylko prawem religijnym, ale jest prawem człowieka. Jest prawem najbardziej podstawowym. Bóg mówi: „Nie będziesz zabijał!” (Wj 20, 13). Przykazanie to jest zarazem fundamentalną zasadą i normą kodeksu moralności, wpisanego w sumienie każdego człowieka. Miarą cywilizacji – miarą uniwersalną, ponadczasową, obejmującą wszystkie kultury – jest jej stosunek do życia. Cywilizacja, która odrzuca bezbronnych, zasługuje na miano barbarzyńskiej. Choćby nawet miała wielkie osiągnięcia gospodarcze, techniczne, artystyczne, naukowe”.
(Kalisz, 4 czerwca 1997 r.)
SM

Kontakt z nami

ul. Zakopiańska 176B/1, 30-435 Kraków

  602-754-575

 

© wszystkie prawa zastrzeżone